Krótka charakterystyka rasy American Staffordshire Terrier

Co Amstaff ma do zaoferowania zależy wyłącznie od właściciela psa. Można powiedzieć, że jego możliwości są nieograniczone dzięki wrodzonym cechom takim jak duża wytrzymałość, niezwykła inteligencja, lojalność, nieustraszona osobowość oraz pragnienie zadowolenia swojego pana. Jest to pies doskonały o bardzo dużej aktywności. Jednocześnie ta rasa jest naprawdę wspaniałym towarzyszem, doskonałym zwierzęciem dla rodziny i przyjaciół wraz z dodatkowymi zdolnościami stróżowania. Jest psem łatwym do prowadzenia, godnym zaufania i niezwykle kochającym ludzi. Prawidłowo prowadzony Amstaff (zresztą jak każdy innych pies) jest ogólnie nieagresywny i nie będzie szukał konfrontacji.

Amstaffy mają umiejętności psa pracującego i sportowego. Za ciekawostkę można uznać fakt, iż w USA:

w gospodarstwach rolnych Amstaffy są cenione za umiejętności pasterskie, stróżowanie i ciągnięcie ciężarów;
w społeczeństwie rasa jest wykorzystywana przez policję i inne organizacje do pomocy w obławie i aresztowaniach, szukaniu narkotyków, ratownictwie i wielu innych pracach;
w sporcie realizują się między innymi w tropieniu (Tracking), posłuszeństwie (Obedience), próbach zwinności (Agility) itd.;
w lecznictwie rasa jest szeroko stosowana jako pies terapeutyczny (tzw. dogoterapia), jest wprowadzana do szpitali, geriatrycznych domów i ośrodków opieki, aby pomóc w rehabilitacji i przynosić radość pacjentom.

Krótko mówiąc, Amstaff jest jedną z najbardziej wszechstronnych ras na świecie, chociaż w Polsce nie podlega próbom pracy.

Amstaff może być przystosowany do życia na wsi i w mieście, niezależnie od sytuacji jaką jego pan może zapewniać. Otwarte pole do wędrówek z pewnością jest korzystne i dobrze doceniane przez atletycznego Amstaffa ale nie jest to konieczne. Pies znajdzie szczęście w domu, o ile jego pan jest blisko. Żywiołowa osobowość jest jedną z najważniejszych cech u tego psa. Dobra osobowość i temperament jest kluczem do określenia, jak konkretny pies reaguje na codzienne sytuacje.

Historia rasy jest raczej smutna, ale z happy end'em

Rozwój rasy zaczyna się już w czasach, kiedy handlarze feniccy po raz pierwszy przywieźli do Anglii mastiffa z Azji. Oryginalne mastiffy były hodowane, aby walczyć lub przytrzymać dużą i agresywną zdobycz, taką jak dziki, niedźwiedzie czy duże koty. Starożytne mastify miały niewiarygodną zdolność walki i odwagę oraz były wysoko cenione w całej Azji i Europie. Około 400 r., druga odmiana bardzo twardego mastifa dotarła do Anglii. Tą odmianę angielscy rzeźnicy i rolnicy przekształcili w buldoga. W czasach średniowiecznych buldogi miały zdolność ścigania, łapania i zawieszania na nosie, policzku lub gardle większego dzikiego zwierzęcia bez względu na to, jak ciężko walczyła bestia oraz bez względu na ilość obrażeń otrzymanych przez samego buldoga. Buldog był powszechnie znany jako "pies rzeźnika". Organizowano walki, w których najczęściej przeciwnikiem buldoga był byk. Był to okrutny sport, w którym pies atakował byka, unikał racic i rogów, chwytał za nozdrza lub ucho i trzymał się do chwili, aż byk padł z wyczerpania lub braku tlenu. Oczywiście walkom towarzyszyły zakłady pieniężne. Wiele psów zostało rozszarpanych lub stratowanych przez byki. W 1835 r. w Anglii zdelegalizowano te walki. Zakazem jednak nie zostały objęte walki psa z psem.

Górnicy w Staffordshire skrzyżowali angielskiego buldoga z pełnymi werwy terierem i kontynuowali tradycję psich walk. Z tych krzyżówek powstały Bull i Terrier oraz Staffordshire Terrier. Te krzyżówki hodowano z uwagi na agresję wobec innych psów, odwagę, wysoki próg bólu, lepszą zdolność krzepnięcia krwi, gotowość do walki do końca i niezrównane przywiązanie do ludzi. Te atrybuty zostały wykorzystane przez człowieka, a psy były zachęcane do walki ze sobą w dołach. Czasami walka trwała aż jeden z psów zginął. Ciekawym faktem jest, że ówcześni hodowcy tych psów bojowych bardzo dużą wagę przywiązywali do bezwzględnego oddania tych psów ludziom. Doprowadziło to do wyhodowania bardzo przyjaznej ludziom rasy. Psy te pojawiły się w Ameryce około 1870 roku jako psy hodowlane, strażnicy graniczni i wkrótce zyskały opinię jednych z najlepszych psów. Aby zwiększyć użyteczność psa w stosunku do nowego stylu życia, hodowcy Bull i Terrier zaczęli selektywnie hodować w celu uzyskania większego psa. W końcu te psy zaczęto nazywać Pit Dog, Pit Bull Terrier, American Bull Terrier, a nawet Terrier Yankee.

United Kennel Club (UKC) uznał wyżej wymienione psy Bull i Terrier jako American Pit Bull Terrier w 1898 roku. Amerykański Pit Bull Terrier stał się międzynarodową ikoną, reprezentującą Amerykę na świecie. Ludzie uznali American Pit Bull Terrier za mocne, silne, stabilne i kochane zwierzę. Kiedy uznano American Pit Bull Terrier pod nazwą Staffordshire Terrier, początkowo 50 psów Staffordshire Terrier zostało przyjętych do American Kennel Club (AKC). Nazwa rasy została zmieniona w 1972 roku na American Staffordshire Terrier, aby odróżnić rasę od Staffordshire Bull Terrier w Anglii, przodka amerykańskich psów, uznanej przez AKC w 1974 roku. Wyznawcy nurtu AKC wolą hodować swoje wspaniałe "bestie" dla piękna, kształtując swoje psy, aby odpowiadały specyficznym właściwościom fizycznym określonym w standardzie rasy.

Walki psów na szczęście są obecnie zakazane.

Szczeniak w nowym domu

Twój szczeniak Amstaffa będzie prawdopodobnie niesfornym, aktywnym, a przede wszystkim bardzo szczęśliwym maluchem podczas zwiedzania swojego nowego domu. Będzie podekscytowany odkrywaniem nowych obszarów, bawiąc się przedmiotami, które mogą być lub nie są zabawkami i jedząc wszystko, co znajdzie. Oczywiście należy uważnie śledzić szczeniaczka i upewnić się, że przewody elektryczne i inne możliwe niebezpieczeństwa nie są dostępne dla ciekawskiego nowego członka rodziny. Dzięki właściwemu prowadzeniu, Twój szczeniak zrozumie zasady i będzie czuł się komfortowo w swoim nowym domu. Dzięki temu, iż amstaffy są zawsze gotowe do uszczęśliwiania swoich panów. Ich szkolenie jest dość łatwe. To zadanie musi zostać potraktowane poważnie przez właściciela. Już na samym początku należy jasno wskazać psu, co wolno a czego nie. Ustalenie granic zarówno wewnątrz domu, jak i na zewnątrz, jest ważne zarówno dla Ciebie, jak i dla psa. Bądź konsekwentny i spójny w szkoleniu i zawsze używaj przesadnych pochwał, jeśli pies zrobi coś dobrze. Unikaj negatywnych bodźców treningowych, bowiem psy reagują znacznie szybciej na pozytywne metody szkoleniowe. Trzymając się tych zaleceń będziesz pod wrażeniem swojego pupila, który dzięki temu czuje się bardziej zaakceptowany i szczęśliwy. Im więcej Amstaff może dla Ciebie zrobić, tym bardziej będzie szczęśliwy, a w konsekwencji przyniesie Ci radość z posiadania psa tej wspaniałej rasy.

Nauka chodzenia na smyczy

Socjalizacja szczeniaka

Pierwsze 20 tygodni życia szczeniaka Amstaffa jest najważniejsze w całym jego życiu. Prawidłowo socjalizowany szczeniak wyrośnie na stabilnego i przyjaznego psa. Badania nad psim zachowaniem dowiodły, że szczenięta niewystawiane na nowe doznania: dźwięki, ludzi i inne zwierzęta w ciągu pierwszych 20 tygodni życia staną się nieśmiałe i lękliwe, a nawet agresywne i nie będą w stanie czuć się swobodnie poza środowiskiem domowym. Socjalizacja szczeniaka nie jest trudna. Szkolenie szczeniaka idzie w parze z socjalizacją, więc twój szczeniak będzie uczył się chodzić na smyczy i jednocześnie spotykał się z sąsiadami itp. Zabieraj szczeniaka na krótkie spacery np. do parku (oczywiście po otrzymaniu kompletu niezbędnych szczepień) i innych przyjaznych psom miejsc, w których spotka nowych ludzi, a szczególnie dzieci. Szczenięta automatycznie rozpoznają dzieci i chętnie się z nimi bawią. Upewnij się jednak, dzieci nie stają się zbyt szorstkie dla szczeniaka lub nie zachęcają go do zbyt ostrej gry. Jest to niezmiernie istotne, bowiem złe doświadczenia szczeniaka mogą negatywnie wpływać na życie dorosłego psa. Jeżeli szczeniak będzie miał negatywne doświadczenia z dziećmi to może stać się nieśmiały lub nawet agresywny w stosunku do dzieci jako dorosły pies. Na spacerze większość ludzi będzie chciała pogłaskać Twojego szczeniaka, co z pewnością wpłynie pozytywnie na kształtowanie charakteru dorosłego psa. Powodzenia :)

Kilka zasad żywieniowych, o których powinien pamiętać każdy właściciel szczeniaka

Nie podajemy psom potraw zawierających przyprawy np pieprz, papryka ostra itp. Absolutnie nie karmimy psa czekoladą, winogronami, czosnkiem, cebulą, gdyż są toksyczne dla psa i mogą doprowadzić do otrucia.
Żywienie szczeniaka. Nagłe zmiany żywienia powodują biegunki, zatem nową karmę należy wprowadzać stopniowo. Podajemy psom karmę wyłącznie "super premium", odpowiednio zbilansowaną. Niestety na rynku jest wiele karm (szczególnie tych tanich), które niekoniecznie są dobrze zbalansowane, a żywienie karmami niższej jakości może prowadzić nawet do zachwiania równowagi wapniowo-forsofarnowej. Niedobór wapnia prowadzi do demineralizacji kości oraz utraty ich gęstości i masy. U psów pierwszymi objawami niedoboru wapnia w diecie są choroby przyzębia, utrata zębów, w następnej kolejności pojawiają się choroby kręgów kręgosłupa i kości długich. Pojawia się bolesność, kulawizny, niechęć do ruchu, złamania – głównie kości długich. W zbyt wysokich stężeniach wapń może pogarszać absorpcję innych pierwiastków. Jego nadmiar w diecie szczeniąt może doprowadzić do rozwoju hiperkalcemii i hipofosfatemii, a także zaburzeń wzrostu (np. zbyt szybki wzrost) i zaburzeń rozwoju kośćca przypominających krzywicę. Nadmiar fosforu prowadzi do uszkodzenia nerek. My zalecamy karmy GOSBI.
Nie podajemy szczeniakom mleka, bowiem zawiera ono laktoze dla nich szkodliwą i powodującą biegunki.
Nie podajemy również kości, które w trakcie gryzienia rozpadają sie na małe, ostre kawałki. Szczególnie to dotyczy kości drobiowych, które mogą powaznie poranic układ pokarmowy, a ekstremalnym przypadku doprowadzić do zgonu psa.
Szczeniaka, a nawet młodego psa nie można przekarmiać, jak również nadmiernie forsować. Jak widzimy, że szczeniak / młody pies nadmiernie tyje to zmniejszamy porcję karmy. Ponadto musimy pamiętać, iż szczeniak / młody pies nie nadaje się jeszcze do forsownego uprawiania sportu. Pozwólmy mu biegac ile chce, ale nie zmuszajmy go do zwiększonego wysyłku fizycznego, bowiem możemy spowodować wady rozwojowe na wczesnym etapie jego życia.

Amstaff vs dzieci

W stosunku do dzieci American Staffordshire Terrier jest niezwykle przyjazny i opiekuńczy. Kocha dzieci i jednocześnie stają się ich najlepszym strażnikiem. Tylko agresywny osobnik potrafi zareagować odruchem obronnym w przypadku np. dosiadania psa przez dziecko,. Należy pamiętać, iż małe dzieci wykazują bardzo dużą kreatywność w dokuczaniu psom, potrafią ciągnąć, szturchać, a nawet kopać w miejsca, które są szczególnie wrażliwe u psa. Zwykłe psy pokazują wtedy odruch obronny w postaci gryzienia, ale nie amstaff, który dzięki obniżonemu progowi bólu wykaże się cierpliwością i zrozumieniem. Z tego właśnie powodu American Staffordshire Terrier nie powinien zostać z dziećmi bez nadzoru bardziej z uwagi na bezpieczeństwo samego psa niż dzieci. Dorośli powinni uczyć dzieci postępowania i zabawy z psem, tak aby pies nie został zraniony podczas zabawy.

Amstaff vs inne zwierzęta domowe

Wbrew powszechnej opinii, American Staffordshire Terrier może się dobrze dogadywać z innymi zwierzętami. Można w sieci znaleźć dużo zdjęć, na których amstaff śpi z kotem, ptakiem na jednym posłaniu lub innym zwierzęciem. Amstaff jest ogólnie psem pasywnym, który dopiero po zaatakowaniu wykazuje agresję. Oczywiście niezbędna jest wcześniejsza socjalizacja psa z innymi zwierzętami, bowiem w przeciwnym wypadku pies znajdzie świetną zabawę polegającą na gonieniu innego zwierzątka.

Jak nauczyć szczeniaka czystości?

Kopiowanie uszu zakazane

W związku z uchwaloną przez Sejm RP nowelizacją Ustawy o Ochronie Zwierząt, która w art.6, ust.2, pkt. 1 w sposób nie budzący wątpliwości zakazuje wykonywania zabiegów kopiowania uszu i ogonów, Zarząd Główny Związku Kynologicznego w Polsce podjął następujące uchwały:

Wszystkie psy urodzone w Polsce po 01.01.2012r. muszą mieć pozostawione naturalne uszy i ogony. Uchwała ZG z dnia 29.10.2011.
Zarząd Główny ZKwP na posiedzeniu w dniu 16.09.2015 r. podjął uchwałę że od 1 stycznia 2016r. nie będą przyjmowane na wystawy psy urodzone w Polsce po 1 stycznia 2012 r. z kopiowanymi uszami i/lub ogonami.
Psy urodzone w krajach, w których obowiązuje zakaz cięcia muszą mieć uszy i/lub ogony pozostawione naturalne jako warunek przyjęcia na wystawę i poddania ocenie w ringu. Psy urodzone w krajach, w których nie obowiązuje zakaz cięcia będą przyjmowane na wystawy z uszami i /lub ogonami ciętymi i naturalnymi. Przy przyjmowaniu zgłoszeń na wystawy w Polsce psów urodzonych za granicą z ciętymi uszami i/lub ogonami, decyduje aktualny stan prawny w danym kraju dotyczący zakazu cięcia uszu i ogonów, a nie data urodzenia psa

W Polsce obowiązuje USTAWA 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt ( Dz.U. 1997 Nr 111 poz. 724 z póź. zm.), zgodnie z którą zabrania się znęcania nad zwierzętami. W Art. 6. czytamy:

"1a. Zabrania się znęcania nad zwierzętami.

2. Przez znęcanie się nad zwierzętami należy rozumieć zadawanie albo świadome dopuszczanie do zadawania bólu lub cierpień, a w szczególności:

1) umyślne zranienie lub okaleczenie zwierzęcia, niestanowiące dozwolonego prawem zabiegu lub procedury w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 stycznia 2015 r. o ochronie zwierząt wykorzystywanych do celów naukowych lub edukacyjnych, w tym znakowanie zwierząt stałocieplnych przez wypalanie lub wymrażanie, a także wszelkie zabiegi mające na celu zmianę wyglądu zwierzęcia i wykonywane w celu innym niż ratowanie jego zdrowia lub życia, a w szczególności przycinanie psom uszu i ogonów (kopiowanie); ..."

Wspomniana Ustawa wprowadza również przepisy karne (art. 35) za naruszenie art.6. pkt 2, zgodnie z którymi znęcający się nad zwierzęciem:

podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
Jeżeli sprawca czynu działa ze szczególnym okrucieństwem podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
w razie skazania za przestępstwo znęcania się nad zwierzętami sąd orzeka przepadek zwierzęcia, jeżeli sprawca jest jego właścicielem.
w razie skazania za przestępstwo sąd orzeka tytułem środka karnego zakaz posiadania zwierząt od roku do lat 10;
w razie skazania sąd może orzec wobec sprawcy zakaz wykonywania określonego zawodu, prowadzenia określonej działalności lub wykonywania czynności wymagających zezwolenia, które są związane z wykorzystywaniem zwierząt lub oddziaływaniem na nie, a także może orzec przepadek narzędzi lub przedmiotów służących do popełnienia przestępstwa oraz przedmiotów pochodzących z przestępstwa.
w razie skazania za przestępstwo sąd może orzec nawiązkę w wysokości od 500 zł do 100 000 zł na cel związany z ochroną zwierząt, wskazany przez sąd.

W związku z powyższym konsekwencje ponosi nie tylko właściciel psa, ale również osoba wykonująca nielegalny zabieg kopiowania. Powyższe zmiany wynikają z ogólnoświatowego trendu, który ma na celu zwiększenie wrażliwości ludzi na cierpienie zwierząt, jak również wprowadzenie uregulowań prawnych w wielu krajach na świecie. Dobrym przykładem jest Europejska Konwencja Ochrony Zwierząt Domowych (ang. European Convention for the Protection of Pet Animals), która jest propagowana wśród członków Rady Europy. Art 10 tej konwencji wprost zakazuje kopiowania uszu. Spotkała się z dobrym przyjęciem wśród krajów członkowskich, bowiem 24 z nich przystąpiły do tej Konwencji. Wśród członków Rady Europy są tez takie kraje, które nie przystąpiły do konwencji lub też nie ratyfikowały z uwagi na wprowadzenie własnego ustawodawstwa jak np. Polska, Holandia.

Opracowanie własne na podstawie:

„American Staffordshire Terrier” by Joseph Janish; KENNEL CLUB BOOKS® AMERICAN STAFFORDSHIRE TERRIER, ISBN 13: 978-1-59378-248-1, 2004, USA